Küsüyorum bazen çünkü duyulmuyor sesim.
Kavuşturuyorum kollarımı ve konuşmuyorum.
Yok diyorum manasız, şiirlerimi okumuyorum.
Anlamayacaksanız konuşmuyorum!
Dilimi dökerken düğümlüyorum bazen,
Ne anlam buluyor ki tüm söylenenler?
İyi niyet bilmeyen hilkat garibeleri yüzünden
Sevdiklerime de küsüyorum.
Daraltıyorum halkaları, sesimi kısıyorum.
Anahtar deliğinden bakıp komşuyu kovuyorum.
Yahu ben farklı bir dil mi konuşuyorum?
Madem anlamayacaksın o zaman susuyorum.
Geri alamıyorum cömertçe verdiklerimi.
Sunduklarıma kızıyorum.
Okulların kilitli kütüphanelerine,
Doğduğum şehre küsüyorum.
Susuyorum sonra,
"Konuşmak senin neyine?" diyorum.
Sevdiğim ve paylaştığım her şeye küsüyorum.
En sonunda surat asıp cimrileşiyorum.
Gurur duymuyorum.
Bile isteye yalnızlaştırıyorum.
Kendimi yanlışlıyorum,
Zehirli sevgiyi yanaştırmıyorum.
