Gel otur yanıma. 

Sana kuyuyla insanın öyküsünü anlatayım. 

Bir vakitler bir kuyu yaşarmış ıssız bir coğrafyanın kurak bir tarlasında. 

Ve bir insan varmış insanlar arasında. 

İnsan derin, kuyu yalnızmış. 

Aşıkmış kuyu insana, insan da kuyuya...

Herkes gülüp eğlenmiş bu aşka. 

Demişler de demişler ağız dolusu fitne fesat ne varsa. 

Çok dayanamamış buna insan. 

Bir sabah güneş doğmadan kuyunun başına varmış. 

Aşkla izlemiş kuyuyu hayran hayran. 

Dayanamayıp sarılmış kuyuya. 

İnsan kurumuş, kuyu ölmüş.