Sonbaharıma söyle,
Unuttum onu!
Artık kış geldi en nihayetinde.
Her mevsim geçip gidiyor işte sonbaharım,
Bir kez düşen yaprağım bir daha düşmüyor.
Çünkü artık yapraklarım yok!
Kış aldı götürdü her şeyi,
İsmini, bahar bahçemi…
Bi yerlerin kanıyor belli.
Tutma bileklerimi,
Bana bulaşmasın hiç yeli
Aşkın, umudun, çırpınışların…
Issızlığıma sığınırım keyfe keder.
Kaderimdeki olmazları
Oldurmaya çalışmayacağım.
Bir yumurta sadece yumurta olarak kalacak,
Kek yapmayacağım ondan.
Bir ben, bir ben olarak,
Bir sen, bir sen olarak kalacak.
İkimizi karıştırıp da bir ben yapmayacağım artık!
Sırıtmasın gülüşlerimde hüzünlerim,
Senden de saklayacağım benden içeri beni.
Artık tanıma beni gülüşümden eksilttiklerinden,
Git evsiz birine ev ol mütemadiyen,
Benim evim var kırık evlerin çatılarından.
Kar yağar da, başıma takmam şapkamı.
Lisan bilirim hır gürüm çıkmaz,
Başıma gelen her kar tanesini benimserim.
Serseriyim,
Gözlerini önüme serer, yine seni severim.
Senden seni, benden yine seni saklar,
Bir sır olarak bir sonraki mevsime sonbaharı atfederim!
