Aldanma, yaşanmadı o yıllar,
Daha geçilmemiş sınıflarda, geçmeyen gençliğin peşinde,
Koşmadın, daha yorulmadın,
Şimdilik yaşamak değil meyus,
Defterinin arasında bir ataç ve içeriyor içinde bulunduğun anı.
Beyaza hücum etmemiş saçların mevcut daha,
Kaygıyla kol kola yürümediğin yollarda,
Büyümek ağrısı çekmeden küçük kalarak
Sen san ki günler hep uzun kalacak.
Siyah perde henüz göz altlarına çekilmemiş daha,
İnsanlıktan uzak insanlarla kol kola yürümediğin yollarda,
Yaşamak ağrısı çekmeden mesut kalarak
Sen san ki geceler hep uykuyla son bulacak.
Gecelerce; sabaha çok var daha,
Güneşle birlikte yatağa geçtiğin sabahlarda
Sen san ki nikotin hep ciğerinle iyi arkadaş kalacak.
Henüz yaşamaktasın çocuk, içinde mahpus olduğun andasın,
Okul çıkışında hala bir halısaha maçındasın,
Köşeleri kapattın, hep bildiğin yerden geldi top,
Henüz kontrpiyede kalmadın,
Sen san ki şutla birlikte kendini de kurtarmaktasın.
Ve sonraları, ve sonraları öğleden sonra elin cebinde, ciğerin nikotinle haşır neşir,
Uzuyor önünde yollar, var sanıyorsun ancak uzun olan yıllar.
Büyüyorsun çocuk; kuyudan çıkıyor sanıyorsun kendini hızlıca,
değilsin farkında;
Hızlanıp çıktıkça hep daha çok dibindesin kuyunun.
