bir bit değilsin
ne beslenirsin, ne rahat edersin habitatını
saçkıran doğmuşsun
yedi yaşında bir çocuksun
dünyasını boyu belleyen değil
baştan aşağıya çamur ve bok kokusu içinde olan
insansın dümdüz
çıkıntıların kendi hacmine,
tuvalet kağıdın en yakınların
ne bir bitkisin ne de toprak
ağzının kokusu sabahın beşinde
dün yediğin pislikleri hiç sıçmıyorsun
insansın dümdüz
kibir ve pislik içinde.
anasından doğan herkes aynı dünyaya geliyor.
birileri senaryoya isyan ediyor
hepimiz figüran oluyoruz nezdinde
insansın dümdüz
saçından paçana, bencillik içinde
