Umudun bekçisi, kara bulutlara teslim olurken
Şehir, bir şölene bırakır kendini.
Oluşan ahenge, tek tek teslim olur uyuyanlar.
Sesler kesildi, duyulmaz oldu; kelimeler, heceler ve harfler...
Duyulmaz oldu, cümlelerden oluşan ağıtlar, kahkahalar.
Kurulan duvarlardan görünmez oldu;
gülümsemeler, üzüntüler gözlerde.
Her şeyin saklambaç oynadığı bir evren oluştu.
Kimse konuşmadı, kimse duymadı, kimse göremedi.
Kör oldu kulaklar, duymaz oldu gözler.
Anlamaz oldu diller, sevmez oldu akıllar.
Sadece sessizliğin sesi kaldı.
Kimselerin bilmediği ütopyalar fışkırdı.
Kalemler konuştu, parmaklar dinledi.
Ruhlar takip etti, silindi görüntüler.
22/01/2020
