devlet sermayenin yanında

sen benim karşımdasın

bazı şeyler olması gereken yerde değil

bazı şeyler ise hiç var olmamış gibi 

annemin fesleğenleri kapitalist düzene başkaldırıyor 

bunu sadece ben biliyorum 

kırkikindi yağmurları sadece beni ıslatıyor 

bunu kimse bilmiyor 


uçurtmamı vurdular bir pazar günü

gökyüzünde bile rahat vermiyorlar, diye hayıflandım

içimde bıraktığın boşluğu mezar yerim kabul ettim 

sana bir buket çiçek

kendime maviye boyanmış giyotin ısmarladım 


her şey üst üste gitti

ben yerimde saydım

matematiğin yalan söylediğini 

kendimi toplayınca anladım

anladım ve kayboldum

anlamak sekizinci büyük günah olmuş

annem günah çıkarmak için beni,

huzur bulmak için kardeşimi doğurmuş 


dünya bir süre dönmeye devam etti

takvim yaprakları beni yerden yere vurdu

pandemiyi bahane edip 

insanlarla arama geniş surlar inşa ettim

bunu kimselere söylemedim

sonra o surlar tek tek üzerime yıkıldı

enkaz altındayken bir tek seni düşündüm 

elimdeki el fenerini 

seni daha uzun süre düşünebilmek için kullanmadım 


ilk nefesimde sadece ağladım 

başarısızlık tohumlarım ilk saniyelerde yeşermeye başladı 

bir şey diyememiş olmama çok üzüldüm

o ilk başarısızlığımın üstünden 

çeyrek asırdan biraz fazla zaman geçti 

ve son nefesimde

seni sevdiğim için özür dilerim, diye

avazım çıktığı kadar bağırdım!