I

Sana saygıda hiç kusur etmedim Memduh Bey

Ama işte görüyorsun insanları, sevimsizler

Söylesene Memduh Bey neden böyleler

Bir insanı, bir çiçeği, bir hayvanı sevmek neden zor olsundu

Çarmıha gerilmiş gibiler

Benim Memduh Bey, benim

Yalnızların yalnızı, aç kapıyı

Bu seferki derdim başka

Ne gönül yarası ne ekmek kavgası

Sarıp sarmalamış beni yaşamak, insanlar kavramış bedenimi

Niye kaçamıyorum Memduh Bey

Yoksa ben de mi ihtiyaç duyuyorum onlara

Benim ben, yalnızların yalnızı

Derdim yaşamakla Memduh Bey, derdim ölmekle

Bana ölmeyi öğret


II

Görüşürüz demiştik Memduh Bey, görüşelim

Bana da öğret bildiğin her şeyi

Gözlerimden yorgunluk akıyor

Senden haber bekliyorum Memduh Bey

Görüşürüz demiştik, görüşelim

Anlat her şeyi anlat sonsuzluğu

Ölüm ne demek yaşamak ne demek bilelim

Ah Memduh Bey neredesin

Benim ben, yalnızların yalnızı.

Bana yaşamayı öğret


III

Görüşemeyeceğiz galiba Memduh Bey, ama görüşelim

Yoksun herhalde bu kentte

Söyle hangi şehirdesin

Aydın? Manisa? Kırıkkale?

Bu seferki derdim sevda

En fenası dertlerin

İnsan sevdi mi kendinden geçiyor

Sen benden iyi bilirsin, Memduh Bey

Senin de vardı bir karın

Severdin sayardın

Bir çocuğun da olacaktı üstelik

Ama olmadı

İşte hayat böyle Memduh Bey

Karın da çocuğun da hastanede kaldı.

Sen hiç delirmedin mi

Ben olsam delirirdim Memduh Bey

Kapını tıklıyorum aç

Benim ben, yalnızların yalnızı

Kimsem yok demiştim öteki mektubumda

Biri var Memduh Bey, biri var

Bizi uzaktan seyret

Sana geldim

Bana sevmeyi öğret