Sarmalanmış ruhumu dikenler ısırıyor. Hissediyorum. Memnuniyetsiz savaşlar veriyorum dünyayla. Ne doğru ben pek bilmiyorum. Son zamanlarda bildiklerimi de unuttum. Bambaşka biri oluyorum sanki zaman geçtikçe. Evet aynadaki benim ama gülümseyen başkası. Özlemlerim değişti, yok oluşlarım, ezbere bildiğim yerlerde kayboluşlarım. Ben kimdim ? Neden buradaydım ?
Korkularım ecelimi aldı da yerden yere vurdu sanki. Kontrolsüz öfkem sadece toprağa mıydı? Ey hayat neydi seni bu kadar kontrol manyağı yapan. Ele ayağa düşmüş aşklar verdin elime. Kaldım öylece tek ayak üzerinde. Bir kullanım kılavuzu yok muydu şu Allah'ın cezası hüzünlerin. Ben hüzünlerimle baş edemez oldum. Kahramanlarımı bir bir benden uzaklara savurdum.
Sevgi neydi peki al yazmalı satırlar söyleyin bana. Emek veren mi sevilmeliydi yoksa kamyonuna isim yazdıran mı? Sevgisiz de yaşanır mıydı acaba, yalnızlığın Allah'a ayrıldığı bir dünyada. Garantici kimliklerin bana yakışmadığını gördüm. Zaten hep gördüklerime öldüm.
