Mesafeler dökülüyor şimdi kalemimden.

Her kağıda çarpışında, damla damla, kelime kelime yazıyorum seni.

Gidiyorsun ya şimdi bilmediğim uzaklara,

Bedenimi burada bırakıp da kalbimi alıp.

Susuyorsun ya şimdi söylediğim her kelimede,

Bitiriyorsun ya beni sigaram gibi,

Döndürüyorsun ya başımı içtiğim biram gibi,

Tutmuyorum seni sevgili,

Bir gün, bir gün elbet geleceksin.

Gittin ya şimdi, bittik ya şimdi,

Ama unutmak yok seni sevgili.

Mesafeler bir gün bitecek!

Sensizliği sardım bir kağıda,

Her nefesim, her yudumum sen.

Bırak uzaklaşayım senden, hayattan...

Siktir çekeyim geçmişe, bitenlere, hüzne, kedere.

Kalemimi bir çizgi çekmek için vurayım bu sefer kağıda,

Kendimi sana değil de sensizliğe inandırayım, nasıl olsa sensizlik olacak yanımda.

Çünkü hayat, çünkü hayat artık sensiz, sessiz.

Hayat bitmiş, unutulmuşuz,

Biz artık, biz artık yalnızlık olmuşuz.