Demiş ya behçet Necatigil, bir gün bir yarım akşam diye. Sanki ihtimalleri yuvarlanmış bir yumak gibi çözüyor ışte bu şiir. Ve ekliyor altınok dizelerine ayrılığın:
sen bir hüznü köpürt
Ben bir çocuğa su vereyim burada.

Sen ey kendiyle yetinen;
Artık suyumuz bulanık,
Bir güneş bile olsa sonunda,
Yolumuz kırık, önümüz karanlık
Ve ağır tuğrası alnımızda
padişah yalnızlığın,
ama yine de umudumuz kalabalık.

Bende diyorum ki, ne zaman gözünün feri sönse ışığımı da çalıyorsun benden ey söz taşıyıp öc alan iki yüzlü şiir.