Kavgalarım tek kişilikti genelde,
İç çatışmalarıma çok kurban verdim.
Yolculuklarım da iç dünyamaydı,
Kendime yetişmeye çabaladım
Faydasızdır çırpınmak.
Derin his çukurlarında.
Saatler geçer, gün biter, mevsim döner,
Biter her şey elbet eninde sonunda.
Bitmeyen tek şey kendimle kavgam olur.
Haberim yok bensiz yeşeren otlardan,
Odamdaki dört duvar haricinde dünyadan,
Kapıyı kilitletip bir kenara attığım anahtar,
Vitrinde mahcubiyetler sergileniyor,
Saatler geçer, gün biter, mevsim döner.
Gözyaşlarım elmacık kemiğine ulaşmıyor,
Odamdaki aynayla kanlı bıçaklıyız,
Kitaplar acıklı hikâyeleriyle bekliyorlar,
Halı hasretle örülmüş ilmek ilmek,
Saatler geçer, gün biter, mevsimler döner.
Renkler anlamını, aydınlık önemini yitirdi,
Bu odadaki tek koltuk gıcırdamaya başladı,
Korna sesleri, bir yerlere yetişmeye çalışanlar,
Tüm bu kaostan daha gürültülü yalnızlığım,
Saatler geçer, gün biter, mevsimler döner.
