Rahat bir nefes aldığın anlar hep olacak. Peki şu an neden onlardan biri olmasın? O zaman haydi derin bir nefes al ve ver. Kolay değil biliyorum. Acı her zaman yanıbaşında bekliyor gibi seni. Tutunuyorsun yarınlara umutla ama bir taraftan hüzün esiyor sanki sol yanına. İşte hayat böyle bir oyun. Yine de tüm bunlara rağmen sen mükemmel bir oyuncusun. Bir kere şu bir gerçek ki kendi ritminde harikasın. Kendini başkalarıyla karşılaştırmamalısın. Herkesin yolu kendine özgüdür. Elimizdekilerin kıymetini bilmektir esas olan. Sahip olduğumuzu sandığımız her şeyin kiracısıyız aslında. Bu bedenin bile. Onu bile teslim edeceğiz bir gün doğaya.
O zaman neden bu telaş? Neden bu kaygılar korkular takıntılar? Hepsinin bir anlamı var aslında. Hepsi kendimizi bulma yolunda birer mihenk taşı. Hiç bitmeyecek bu yolculuk. Her şey seni, seninle karşılaştırmak için oluyor. Evren kocaman bir ayna. Kadere inanır mısın bilmem ancak ben kaderin de mükemmel bir sanatçı olduğunu düşünüyorum. Ağlarını öyle bir örüyor ki bu ilahi düzen hiç bozulmuyor.
Biraz olsun hafiflediğini hissettiysen ne mutlu bana. "Her şeyi bu kadar dert etme ey gönül, zira ne bu dertler kalıcı ne de bu ömür." demiş Mevlana.
Sayılıyken nefeslerimiz, neden her şeyi bu kadar dert ederiz? Kocaman sarıl, dünyanın tombik yanaklarına. İnan ki o seni çok seviyor. Evrendeki hiçbir şey senin 'kötülüğünden' yana değil. Bu öyle bir düzen değil. Sevgiyle dönüyor dünya. Sandığından daha fazla sevgi var burada.
O zaman okumayı bitirirken bir derin nefes daha al benim için ve şükredilecek bir şey bul hayatında. Hâlâ nefes alabiliyor olmak mesela. Bu bile bir şükür sebebi. Kendini deli olarak görüyorsan bil ki dünya senden daha deli, akıllı olarak görüyorsan dünyanın aklı senden çok daha gelişmiş. Bizler karıncalar gibiyiz her zaman. O kadar küçük değiliz diye bu kadar kibirlenmek niye? Kendimizi dünyanın patronu sanmak büyük bir hata. Bu uğurda dünyayı talan ediyor, mahvediyoruz. Bir gün gelince anlayacağız diye ümit ediyorum, bir çakıl taşından farkımız olmadığını. Dünya bize bunu acı yollarla öğretecek belki de. Umarım çok geç olmadan aklımızı başımıza toplamaya başlarız insanlık olarak.
