ben ölmeden anla öldüğümü
devasa bir yükün altında eziliyorum
avuç içlerimi kesiyor dünya
çünkü ona ölümüne tutunuyorum
gücüm tükeniyor kollarım uyuşuyor
göz kapaklarım kapalı yalnız yaşlar akıyor
belli ki uyumuyorum
kim bilir kaç gecedir uyumuyorum
ben ölmeden yetiş bana
ben bağırmadan duy keskin çığlığımı duy
kim bilir ne zamandır bağırıyorum
sesimi dahi çıkartamıyorum
gözyaşlarımdan tanı beni bu boşlukta
kollarını sar ve sevgiyi cahile anlatır gibi anlat bana
devasa bir yükün altında eziliyorum
tutunuyorum ama tutunamayabilirim
yirmiyediliklere benzemeden sonum
al ve sarıl bana
kopar beni dünyadan al kollarına
al ve sarıl bana
bütün dünyaya kız
bütün dünyayı yok et
tanrım sana sesleniyorum, sana
son yangından arta kalan ruhumun kırığıyla
