Yanlış anlamak ve yanlış anlaşılmak.. Hayatta en nefret ettiğim ama bir o kadar da pençesinden kurtulamadığım ikili. Gözlerinin derinliklerine baktığımda gördüğüm o anlamlar, zihnimde bir bir canlanan o sahneler, hangisi doğru hangisi yalan çözülemeyen o sorular. Sonra o sorulara o sahnelere binlerin eklenmesi. Kendi kendime verdiğim anlamsız birçok yanıtlar. Belki de anlamlı birçok yanıtlar. Avazım çıktığı kadar bağırma isteği. Neden, niçin, nasıl.. Peki, anlamsızca ifade edemediğimi düşündüğüm o zamanlar. Hangi kelimeyi hangi cümlede kullanmalıydım, onu dememeliydim, bu kelimeyi açıklamalıydım çelişkileri. Gönlüm hepsinden kaçma, kurtulma isteğiyle doluyor. Bana yanlış yaptığına inandığım ya da yanlış yaptığımı sananlara bir bir sırtımı dönme isteğiyle taşıyorum. Koca bir mıknatısa bağlı bir yaşam sürüyormuşum gibi olduğum yere geri yapışıyorum. Ne kalabiliyorum ne de gidebiliyorum.
