“Her şeyi anlamak zorunda değilsiniz. Anlamak yalnızca dünyayla ilişkimizin bir düzeyinden ibaret, tümü değil.” 

 

Doğru yerde vazgeçmek hayat kurtarır. Unutma çevrendekilerden kötülük görüp ardından, üzülmek bizi güçsüz yapmaz. Kendini değersiz hissettiğin zamanın da üzülme süresi vardır. O süre bittiğinde kendine saygı duyman gerektiğini öğrenirsin, mantığın konuşur. Kendine saygı duydukça, hak etmediğine inandığın, değersiz hissettiğin yerden kalkıp gitmeyi öğrenecek duruma gelirsin . Yürümeyi öğrenmek böyle bir şey işte. 

Bu hayatta belki de olduğundan fazlasını beklemeyi beynimize empoze etmiş bir şekilde ilerlemeyi hedeflemişiz. Ama unutma ki, beklediklerini eyleme dökecek kişi bir "İNSAN". Halbuki hayvana acımasız olan insan, sana karşı nasıl iyi bir canlıya dönüşsün. 

 

Şöyle bir şey okumuştum; “Herkesle aran bozulabilir. Bazılarının kaybı iyi bile gelebilir. Ama kendinle aran hep iyi olsun. O bozulunca, her şey bozuluyor.” O kadar doğru bir cümle ki.

İnsan, kendisini düşünmeyi ikinci plana attığı an her şey bozuluyor. 

Hayatıma huzurla devam etmek istiyorum. Huzur dediysem de her şeyin mükemmel ilerlediği bir hayattan bahsetmiyorum. Suistimal edilmediğim, korkmadan sırtımı yaslayabildiğim insanlarla, kim daha çok çabaladı yarışı olmadan, anladığım, anlaşıldığım taktiksiz sade, adaletin sadece bir yazardan ibaret olmadığı, saygılı bir hayat istiyorum.  

Sonraya saklanan, ertelenen şeyler zamana yenilir, yok olmaya, ölmeye mahkum bırakılır. 

Zorla hafızanı. Akşam evde en sevdiğin yemeği, çok sevdiğin için sona sakladın. Ama sıra ona geldiğinde çoktan doymuştun. O çok sevdiğin yemeği hiçbir zaman iştahla yiyemedin. Mutluluk da böyle, sona saklamadan tam o anda tadını çıkar. Yarının varlığı daima meçhul olarak kalacak. Sen, tam şu anı yaşa. Mutluluk bir beklentiden ibarettir ve beklenti gerçekleştiği andan itibaren yerini alışkanlığa, duyarsızlığa ve hatta soğuk bir ölüme bırakır. Mutluluk bir zaman dilimidir ve o zamanı kaçırma. Mutluluk yaşanmaz, hatırlanır diyorlar. Tam da öyle. Yaşarken farkına var. Bu hayatta hatırlanabilir kalmak senin elinde. Her şey senin için, sana iyi gelecek.

Her insanın bir sınırı var. Affedemeyeceği kırılgan noktaları var. İçine işleyen içinden atamadığı sınavları var. Yaşarken öğreniyorsun, her insan sana yeni şeyler gösteriyor. Senin hatanı yüzüne vuruyor ama karakterli bir şekilde. Yine de düştüm sandığın an daha güçlü kalkıyorsun. Her sınav birer ders oluyor. Ve sen büyüyorsun. Aslında yaşarken yaşadıklarımızın katkılarıyla olgunlaşıyoruz. Benim dönüm noktam da sadece birkaç gün hayatımda olan ve beni gözlemlediği kadarıyla hatamı yüzüme vuran insan katkısıyla değişecek belki de. 

Sevdiğin her şey daima uzaklarda olacak, hiçbir şeyi kolay elde edemeyecek başkalarının emekleyerek vardığı yerlere koşsan da yetişemeyeceksin. Sıkılma bundan. İsyan et korkma, vazgeçme savaşmaktan. Aslında sadece yenilerek, yenmeyi öğreneceğiz. Unutma ki adalet sadece yazar ismidir . Her şey bir gün biter, bilirsin. Devam edeceksin gittiği yere kadar...


14012021