Babam hep suskun, annem ise hep mutsuz ve sitemkârdı. İkisi de benimle ilgileniyor gibi gözüküyordu. Nadir gülümsedikleri anlardan birisi de gözüme baktıkları andı. Babam benimle konuşur, çok nadir oynar, annem de istediğim hemen her şeyi maharetli ellerinden geçirip karnımı doyurmak için çabalardı. Bunlar ama beni mutlu etmiyordu. Biraz konuşup, birbirlerinin yüzlerine sahte de olsa gülümseseler ben de mutlu olacaktım. Babama sahte gelen şey bana gelmeyecekti çünkü henüz çocuktum.