son birkaç aydır hayatım
ucuz bir dram filmi
arka fonda sürekli bir şarkı
bayağı rahatsız edici
beynimde dinmeyen bi' sancı
varoluşsal sancılar diyesim geliyor
ama varoluşun bi' anlam kazandığını
pek zannetmiyorum
aslında hiçbir şeyi de anlamlandıramıyorum
niçin neden nasıl
verecek cevabım yok çoğu zaman
vermeme gerek var mı onu da bilmiyorum
düşlerim rüyalarım hep aynı
bazı şeylerin geç kalınmışlığı
veya hiç gelmeyişi
biri şu şarkıyı kapatabilir mi
çünkü çalan şarkı boşluktan bir ses gibi
eksikliğin ve acizliğin
derin enstantanesi
kahrolmuş ruhların birbiriyle
şehvetle dans edişi
neyse ne bu aralar
düşünmesem daha iyi
