Diyor ya Cemal Şakar;
Seçilmiş yalnızlık olgunlaştırır, içine düşülen yalnızlık çürütür.
Bu aralar bu cümleyi çok düşünüyorum. Benim yalnızlığım nasıl? Içine düştüm, farkındayım. Her zaman olduğu gibi hikayenin yananı olmuşum. Ama biraz geç farkındalık geldi bana. Sonra da içine düştüğüm bu halden memnun muyum değil miyim belki de buna bile bakmadan olgunlaşmam lazım dedim. Yoruldum...
Içine düştüğüm yalnızlığı kendi lehime çevirmeye çalışırken, kendi kendime iyi gelmeye çalışırken.
Ama öğrendim. Biseyler öğrendim. Hala öğrenme aşamasindayim. Ne öğrendiğimi tam olarak ismini bilmesem de...
