Uzun ve uzundu hüzün
Öylesine sustum, acımasızca
Konuştu yüreğim sanki gerçeklik
En haşin fırtınada bölüyordu sahte yüzleri.
Nafile duygular amacına eremediyse
Duygularımın katili olmaya hazırdım
Yavaş ve keskin bir zevk çok olasıymışçasına sardı yeniden doğmuş benliğimi en derin sessizliğin en güçlü
Değişimiydi bunlar.
Çok masumdu önceler şimdi hayalimde
Çok anarım anıları pek bir hırsla kinle
Nedir ki bendekiler, acınası bir kaybedişten başka, dillense kibrim susturamaz bu utanç.
Ne çok oynadım ne çok bekledim
Ne çok pişmanlık yaşandı
Söz verirmişçesine alsan bu bendekileri
Yoksa iblisinden bile değersiz mi görünürüm, layık olamadım mı
Kaybetmeye bile
Nedir ki bendekiler
Nedir ki bu ben sana görünemediyse.
