Nefes

Kelimeler her zaman yetmiyor içimdeki boşlukları anlatmaya.

Uzun uzadıya kalabalıktan kaçıp sığındığım yalnız ama gururlu vedalarım var.

Kalabalıklar ezelden beni hep yorardı zaten.

Ne zaman boşluklarım beni içine alsa, sığınırım ben beni ben yapan yalnızlıklara.

Sessizdir, sakindir güvenlidir.

Hor davranmaz bana , hoyrat kullanmaz.

Ait olamama hissi vurduğunda, nereye gitsem oradan kaçtığım gerçeği çıkar karşıma.

Bir yol bulsam, bir yol açsam kimsenin bilmediği, görmeyeceği sanki yeniden nefes almayı öğrenirim.

Sahi dolar mı içimde ki boşluklar?

Dolduğunda konuşmaya başlayabilir miyim yeniden ve kaldığım yerden

Nefes alabilir miyim en derinime kadar

Kalabalıkları sever miyim bir gün