Bir olay karşısında, haksız olduğunuzu düşündüğünüz bir olay karşısında ve o olayın neticesinde içinde bulunduğunuz durumdan nasıl çıkıyor ya da kaçıyorsunuz? Ben, genelde sufi ya da yaşımdan büyüklere bahsettiğim vakit beni rahatlatıcı hiçbir cümleleri kanıma işlemiyor. Kendime olan nefretim ya da öfkem isyan etmek istiyor esasen ediyor da fakat karşılığında bana hep hüsn-i zan ile hareket ediliyor. Bu beni daha da büyük bir öfkeye sevk eden hikâye.
Bir şeyin neden olduğuna dair çözümleme yapabiliyorum fakat nasılı benden hiç gitmiyor. Nasıl olur, nasıl yaparım ya da nasıl... Bu suâl beni daha da kahreden bir karmaşıklığa sürüklüyor. Sahi, kendinden nefret nedir ve nasıl başa çıkılır? Bilen buyursun. Her şey hayırdan ise ben neden şerre meyyâl haldeyim...
