Sanatta eksiltmek kusursuzlaşmaktır Gidişin kusurlarını kapattı Çoğu zaman toyca, haksız konuşurdun Artık hep haklısın bir daha konuşmayacaksın
Sevginin sonsuz olduğu yanılgısındaydım Gidişin yanılgılarımdan kurtardı Ömürlerce yaşayacağız sanardım Gidişin eski bir dost, ölümü hatırlattı
Açgözlülüğümün farkına vardım Her şeyi isterken ruhum Kendimi zamanın kancasında buldum Umudum yabancı artık bana
Buluşuyorum eski dostlarla Ölüm karşılıyor beni kapıda Yüzünde o pişkin gülümsemesi Dindirebilir tüm nefretimi
Duvarlar kırgın, cevap vermiyorlar bana Başbaşa bırakıyorlar yalnızlığımla Zihnimde susmuyor larunda İhanetini yüzüme vurup intikam alıyor aklınca
İntihardan bahsettiğimde kızardın bana Şimdi ne oldu Sürükledin beni yıllar sürecek intihara Bedenim yük oldu iflas etmiş ruhuma
Şimdi yaşıyorsun utanmazca Öldürdün ruhumu sana verdiğim kılıçla Sızan kanlar mürekkep oldu bana Yazdıkça derinleşiyor yara Bilmiyorum, belki de aşık oldum yokluğuna
