hayatım beyaz bi' yaprak
mürekkebim de var şimdi
ay tutuldu, güneş kavurdu, yıldız kaydı
dar vakitlerde dilekler tutuldu
gül ağaçlarının altı keçeli kalemli apartman resimleriyle doldu
kırmızı bisikletli çocuklar camları taşladı birkaç defa
kapıların önüne su kapları koyanlar oldu
yağmur yağdı, çimler tıraş oldu toprak parfümünü sıktı bahçelere
kediler doğurdu
anneler uykusuz kaldı
kötülükler ilk defa keşfedilmiş gibi işlendikçe
canilikler can yaktı.
iyilikler duyuruldukça duyuruldu çoğalma umuduyla
annem yumurta ve şekeri köpürene kadar çırptı
çiçekleriyle bana su verirmiş gibi konuştu, hepsi çiçek açtı
konfor alanımdan sadece sevdiğim yazarların okumadığım kitaplarını okuyarak çıktım
muhakkak kahve içtim
uzun müddet uyudum
uyudukça silikleştim
sensiz bir hayatın da mümkün olduğu kanaatine vardım
mürekkep bitmedi ama sayfa şimdi değişti.
