Boğazımın düğümlendiği gecelerde…
Ben yatağımda ağlamak isteyip ağlayamadığım zamanlarda, boğazımı sanki biri sıkarcasına nefes almaya çalıştığımda sen neredeydin?
Ben seni harabe olmuş bir ev gibi görünen kalbimin tam ortasında yapayalnız bıraktığımda, ben senin kalbinin hangi köşesindeydim?
Duygularımı hiçe sayıp yine de sana karşı mütemadiyen sevgimi delicesine gösterirken neden beni yıpratmak için bu kadar çaba sarf ettin?
Sana olan güvenimi neden bir kaynar suyun içine atıp ziyan olmasına izin verdin?
Bunların sebebi ne? Sevgim sana çok mu geldi? Veyahut benden canımı alırcasına sevmemi mi istedin?
Bunca soruma cevap ver...
Susma öyle karşımda. Bağır, çağır, küfret ama susma… Suskunluklarımızla susmayalım. Konuş benimle yapayalnız kalmayayım bu koca kentte. Seninle yapayalnız kalayım beni bir başkasının önüne, cami avlusuna bırakılmış yeni doğmuş bebek gibi ortada bırakma!
Sana olan güvencimi de kaybetsem ben seninle çocuklaşıp, seninle yalnız kalabiliyorum… Uzak durma benden.
