Çocukların gülmediği bir dünyada yaşıyorum.
Halbuki neye yarar ki yaşamak?
Çocukların kahkahaları değil mi günü aydıran?
Şimdi gün aysa neye yarar?
Çocukların öldüğü bir dünyada yaşıyorum.
Sadece izliyorsam uzaktan,
Yaşamak neye yarar?
Sadece bakıyorsam üşüyen bir çocuğa,
Sarmadıktan sonra onu,
Kollarım neye yarar?
Ağlıyorsa içli içli,
Gözlerini öpmedikten sonra,
Dudaklar neye yarar?
Ölüyorsa bir yerde çocuklar,
Uzaktan uzağa üzülüyorsam,
Yüreğim neye yarar?
Tutmuyorsam yardım isteyen minik elleri,
O zaman insanlığım neye yarar?
Çiçekler takmıyorsam o körpe saçlarına,
Bahçemde yetişen güller neye yarar?
Ve ben karalamakla kalırsam yalnızca,
Bu iki üç satır neye yarar?
