Huzur dergahında sevginin bestesini andırıyor sesin . Ve o gözlerin nihavendin hissettirdiği içtenliği. Ellerin, dokunmayı bile beceremeyecek kadar inancı hissettiriyor. Ve saçların gecenin huzurlu uzunluğunu...
Sahi nedir seni durduran, nedir benden seni alıkoyan. Ellerini mi mazur göreyim gözlerini mi? Yoksa nihavendi andıran seni mi?
Sensizlik bir yağmur olsa damlaları saymakla bitmezdi sevgili. Bir beste olsa şayet notaları bitmezdi. Sensizlik bir zaman olsa zaman anlamını yitirir, bir mekan olsa anlam bulacağı tek yer ateşten olurdu muhakkak.
Bırakma sevgili, tut elimi, her gün dualarla bekliyorum gelişini. Samimi bir tını bırak bana. Ben tanır hemen gelirim yanına. Nihavendi andır yine lakin bu sefer inişleri bizi bulmasın. Ve nihavendi andır yine lakin bu sefer sesi tek sen olmasın
