hayat rol yapmakla mı gider âsude
kendimiz olmak
erdemleriyle yürümek bir yolda
havayı solumak kendimiz olarak
tam bir coşkuyla
doygunlukla
kayıp vermemek bu yüzden
hep içimi kemirir;
kim başlattı bu kaypak düzeni?
kim aldandı
ve aldatmadı dik duruşuyla
kendi gibi kalıp
öyle de yaşayıp
kim zarara uğramadan erişti saadete?
kendi olmayı tercih ettiği için
kim görmedi zulüm?
kim
ezberlemedi sırtın soğuğunu
sırf kendi olmak istediği için
içinde kaldı
yuttun birer birer
şifalı bulduğun kelimeleri
bir yerde de unuttun
senin hacminle bir değil kimsenin aklı
bayat duyguları
kalpler aynı duyguda bile farklı atar
aynı sandın
koştun
aldandın
unuttun
ve böylelikle oldun
bir insan
nisyandan insan.
