Nüfusta Bile Yazmaz ‘’Bir Ölüm Bu Kadar Derin’’
Eve döndüğümde anlamıştım ne kadar aptal olduğumu
Yolda gelirken ağaçlar saklamış aptallığımı
Bense eve hiç dönemeyecek edasıyla koşuyorum.
Koşuyorum...
Varmak değil, arkandaki karanlık siyah.
Rüzgâr aslında koştukça eser,
Güneş aslında doğdukça güzel,
Bulut aslında ağladıkça diner,
Ağaç aslında yaşlandıkça gider.
Ölüm aslında diyemeyecek kadar yakanda.
Ve bazı ölümler,
Nüfusta bile var olmayanlar.
Olamayanlar...
Derinlik, çukurun kazıldığı kürek.
Ölümse insanın elinde bir yürek.
