Bir şehir geçip gidiyor içimden

Ve bir köprü kuruyoruz seninle

Tüm kedilerin intiharını üstlenen

Evimde gibi hissettirmiyor burası beni

Evim bir yıldızın gölgesi

İçime oturuyor susuz sarfettiğim her harf

Morlaşıyor parmaklarım, dudağında izler kalıyor

Bir kadının yüreğinde kopan topraksızlık acısının

Gözgöze gelmemize yettiği an

O an

Tüm dünya aynısından hisetmeli diyorum…