Kör bıçaktır ki o göğüs kafesime dayanır
Hava kararınca benim de sırtım o ağaca yaslanır
Ayakta tutamam paçavra bedenimi
O ağaca asılır
Gölgelenmiş kalbimden o da bir gün sıyrılır
Ellerim kalem tutamaz, tutar nasır
Ruhum arşa çıkmaya hazır
Geçmiş yine bir yerlere sıkışır
Akan kanım toprağa münhasır
