Ettiğin nazdan, usanır sanma..
Bu gönül sabrı senden öğrendi..
Mâşukun zulmü, rahmet yanana,
Aşık,direnmeyi külden öğrendi...
Zihnime düşüverdi cemre saçların,
Kışın ayazında terleyen avuçların,
Şair,bir söz ile kınından kılıçların,
Nasıl çekildiğini, dilden öğrendi...
Yaralının payına düşsede çile,
Düşürmez derdini,yabancı ele,
Gülistana hazan uğrasa bile,
Bülbül, şenlenmeyi gülden öğrendi...
Aslı,Kerem'in ruhunda zor imtihandı,
Ferhat, Şirin'e yandı, sabrı kazandı,
Mecnun Leyla'sını kaybetti sandı,
Mevlâ dilediğini çölden öğrendi..
Sevmeler kirlendi,karanlık çağda,
Bir ışık yak gönlüme, aydınlık ol da,
Âşık Veysel gibi, uzun ince yolda,
Türküler dillenmeyi, telden öğrendi...
Giden gitti ömürden, vakit azaldı,
Vuslatına bir nebze ümidim vardı,
Adın dua dua dilimde kaldı,
Ebede teslimiyeti, ezelden öğrendi...
