Bir sevginin kucağına kendini atmak nedir bilmiyorum ben,
Sevgiyi korkusuzca yaşamayı öğret bana,
Ölümden korkmayanın sevgiden de korkmaması gerektiğini öğret!
Tut ellerimi, bak, onlar da gözlerim gibi ürkek, telaşlı
Nereye koysam bir fazlalık gibi geliyor.
Tut ellerimi ve sende dinsin fazlalığım.
Ellerim bile ait değil bu dünyaya, görmüyor musun o bile fazlalık.
Yoruldum kalbimi bilmeyenlerin önüne kalbimi sermekten,
Çirkine güzelliği vadetmekten,
Kötüyü inkâr ederek iyilikle kendimi kandırmaktan yoruldum.
Şüpheliyim durmadan, bir ses bölüyor uykularımı
Anlam arayışı mı dersin bu şüpheye?
Tüm anlamları bir kenara atmak isterdim anlamsızlığın canımı sıkacağını bilmesem.
Bana uykularımı geri ver.
Biliyorum, kimsenin neşesi olamam bundan sonra
Kimsenin senfonisi olamam,
Biliyorum, karanlığım ama sen yine de göğüme biraz ışık ver!
Anlam kendini aşınca anlamsızlığa evrilirmiş,
Biliyorum anlaşılmazlığımdaki anlamı
Yadırganıyor ne yapsam, ne düşünsem, nasıl yaşasam
Beni anla, bir kez olsun anla anlaşılmadığım yerden.
