Bu zaman denen döngüsel boşluk
Hem her şey aynı hem hiçbir şey aynı değil
Uydurulmuş günleri, haftaların
Aylara bölünmüş, mevsim kareleri
Kimse sormamış zamanı
Ruhun bedeni giyivermesi sanki
Sığınmış içine an'ların
Bir tutam sevgi zerresi
Oysa düş ve gerçek hep yan yana yürür
Karanlık aydınlığı kollarından yakalar
Kötülük fırtınasından sağ çıkarsa nefes alabilir iyinin hassas kalbi
Beyaz siyahı her fırsatta kucaklar
Karışır tüm renkler birbirine
Zıtlıklar içinde erir fesatlıklar, ayrışmalar, kavgalar
Varlık bile yokluğa gebe
Bu ne biçim bir hassas denge
Açılır zihnin pencereleri uykularda
Hazineler çıkar gün ışığına ya da derine gömülmüş acılar
Bu zaman denen birbirine eklenmiş sonsuz an demetleri
Alır insanın aklını getirmez geri
Bir bakmışsın annenin sıcak kucağında bedenin
Bir bakmışsın toprak ananın sonsuz nefesindesin
