Bir eşikte soluklanma vakti geldi de geçiyor ruhumun
Durmak ve durulmak ihtiyacındayım en çok da
Kalbim yaşadıklarımızı kaldıramayacak kadar ağır
Ne olur şefkatinden birazcık versen anne
Ne olur azıcık uzansam dizinde
Anlatmayı o kadar istiyorum ki yaşadığım bu acıyı
Anlatmaya günüm yetmiyor, ölüm ne kadar da yakın
Hiç bu kadar arzulu olmamıştım ölüme yaklaşmaya dair
Hiç bu kadar istememiştim ölmenin kıyısını
Sanki her yer karanlık, enkaz kalkmadı mı üstümden hâlâ?
Omuzlarım çok ağrıyor
Ayaklarım, vücudum ve ruhum
Çok ağrıyor anne, ruhum çok ağrıyor
Biz o gün ölmemekle ayıp mı ettik anne?
Ben o gün ölmemekle ayıp mı ettim?
Boğazımda bir yumru, omzumda, ruhumda, kalbimde bir yumru
Ben Abdülkadir’den fazla yaşayınca anne?
Ayıp mı ettim?
