Ölmedim, sadece ayaklarımdan yükseldi soğukluk.
Delirmedim, gömleğim dışında her şeyde var bronzluk.
Gerilmedim, beynim berhava, haricinde donukluk.
Buradayım, varlığım kimsenin görmediği soyutluk.
Kendimi yakaladım yanlışın koynunda kıskıvrak.
Çaresiz ruhumu, umudun kucağında basmak...
Ah, ne zordur bilir misin kendi gözünden atlamak?
Ölüm garanti olmasa da buna denmez yaşamak.
Yoklarım çok ve var bir de bolca hayalli dimağım.
Her karanlık geceden sonra, aydınlık olmaz sabahım,
Herkesin bildiği gerçek: Gece yaşandığı acıların,
Ama bu yalan fazla yavan, her an yakalar sancıların.
Dünyayı yakacak ahlarım sararken beni her yanımdan,
Aheste bir soğukluk eser inleyen ruhumdan.
Sanırım çok daha güzel mutluluk, umduğumdan,
Bunu öğrenemeyeceğim, bu kaderi bulduğumdan.
