gitti ve bitti her şey.
şimdi ardından en kötü bedduaları da etsem,
en çiçekli sözcükleri de fısıldasam, bilirim, ulaşmaz ruhuna.
herkes avutur kendini bir şekilde,
"hepimizin gideceği yer orası."
bense bilirim, gidilecek hiçbir yer kalmadığını.
o gitti, geriye kaldı pişmanlıklar.
insan insanın kalbine giremez de,
2 metrelik bir çukura nasıl girer?
her giden mutlaka arkasında bir şey bırakır.
hayatın kanunu bu, herkes ölmeyecekmiş gibi yaşar ama herkes ölür. (en çok anneler)
o gitti, artık nerede kimse bilemez.
bazen insanı birinin gidişi üzmez de,
sanki geri gelecekmiş gibi arkasında bıraktığı o şey üzer.
her ölüm, çığlığıdır geride kalan yaşamın.
ve her yaşam, yeni bir ölüme gebedir.
