Farkındalığı ilk tattığımda mutluydum
Ama farklılığım olamadı farkındalığım
Değişmesi gerekeni bilmek yetmiyormuş değişmesine...
Hayat elbette güzel yaşanabilirdi;
Çocuklar daima gülebilir,
Hayvanlar özgürce yaşayabilir,
Kadınlar çekinmeden sevebilirdi.
Acı, ruhu esir aldığında bile olmalıydı umut
İnsan, yalnızlığıyla devam edebilirdi
İntihar etmek bir tamlamadan öteye gitmemeliydi.
Mutluluğun imzası olan kahkahalar, örtmemeliydi acıları
Aşk, dillenenle paralel seyretmeliydi kalplere...
Tercihler etkilememeliydi yargıları
Adalet terazisinin kolları altından yapılmamalıydı..
İnsanlar, insanlık adına güzel şeyler bırakmalıydı giderayak...
Ama ne mi oldu dostlar?
Gelecek umuduyla kurduğum şartlı cümlelerim, geçmiş ekleriyle sonlanan sararmış güncelerde yerlerini aldılar...
