Yaşarken mutluluk hissettiğim anları saymaya başladığım vakitlerdi; sana olan aşkımın kenarda kullanmayı bekleyen hep o eski, modası geçmiş ama hatırası olan atmaya da kıyamadığın fakat yüzüne de pek bakmadığın bir eşya ile farkının olmamasını... mutluluklarımı saymaya başladığım. Mutluluk bulduğum da umutlandığım.. hüznümün bir parça kırılıp gülümsemeyi sonunda eskisi gibi hatırlanacak bir şey olmaması gerektiğini bulduğumu.
Ama hep kendimi kandırdığım, ölü bir sevda.
Sevdalar varsa canlı olmalı ki var bilirdim. Sevdalar yaşarken ölmezler, o zaman sevda olmazlar sanırdım. O zaman yalan olmalıydı onlar.
Ama kalbime acı veren bir sevda var. Yaşarken öldürüp gidiyor, parça parça.... mutluluğun mutluluk olduğunu fark etmeden yaşayıp gülüp geçtiğimiz o eski sevda vardı bir.
Bir de sayılı mutluluklar, cimri sevgiler, yan yana yabancılıklarla dolu bu ölü sevda...
Nefes alırken üzerime yıkılmış, enkazında kaldığım sevda var yüreğimde.
