ve durdum:

ırmakların çağıltısını dinlediğim çukurda.

güruh bir duygu ile biriktirdiğim

yani, ne varsa atılması gereken sırtımda

önce yavaş yavaş, sonra hızlı hızlı bırakıyorum.

içten bir çocuğun masumluğunda

zaman akarken

aklıma geldi birden

acı mı? sevinç mi? gene akılma...

biliyorum, gümrah ışığının tesirinde

sessiz çığlıklarda boğularak

sonsuzluk yükümü alacaksın.