Gecenin parmak izleri kalıyor alnımın ortasında
Zihnim meşgul karanlığın efsunuyla
Dün geçti, bugün boşluk, yarın şüpheli
Nerede hissettiysem yaşadığımı
Orada verdim bu son nefesi
Fermanı çoktan yazılmış sanki karanlığımızın
Kalemi kırılmış umutların bile
Vardır elbet söyleyecek sözleri
Hırçın dalgalarla boğuşan küçük bir tekne gibi
Savrulmalı umut deryasında şimdi
Son sözlere verdiğimiz önemi
Son gülüşlere de vermeliydik oysaki
Bir kuş uçmayı öğrenir,
Bir kuzu doğar,
Bir yetim gülümser
Umut için sebep bulunur illa ki
Son nefesimi vereceksem de
Umut etmek olsun celladımın ismi
