her tarafım ateşlerle çevrili
sarkıyorum penceremden kat yedi
beni kandıran yaşamı güzel bilirdim
şimdiyse soruyorum iblis
beni bu hayatta tutan nedir
cevabı evren kadar hiç ve gereksiz
bana ölümü getirecek şu beton yaşamdan daha çekici
bilmezsin, zihnimdeki cehennemi görünce şeytanın nasıl da irkildiğini
geceye yıldız serpildiği gibi
ruhuma türlü kılıçlar dikildi
yazgıma kederler biçildi
ölümden daha keskin
getir istersen âb-ı hayat elimin tersiyle iteceğim
vaktiyle artık yıldızlar kurtuluş değildir
hüzün zırhımı tüm içtenliğimle giyindim
daha on sekizinde bir nihilist
artık yaşam o kadar çekici
ve ölüm o kadar uzak değildir
