Kulaklar birbirinden sağır,

Ay ışığında gizleniyor belki de bilinen her şey

Ardında bırakıp her şeyi, tüm düşünceleri

Aşk yolundan dönmeye yüz tutmuş bir zamandır bu.

Uzun bir yoldan geldim, böylesi ardım bomboş.

Epey önce kuru dallarıma konmuş bir kuş,

Uçtu mu duruyor mu bilmem.


Yaşamımın bu vaktinden sonrası

Kimim

Kim olduğum bilinmez.

Ay ışığında zamansızlık,

Kabuk tutmuş birkaç yara,

Avucumda veyahut kalbimde.

Kusur, kabahat bende

Beklemekten bunca yara.

Sana bir sır vereceğim:

-ölmezliği düşünmek- nafile.


Anlaşılamamış olmanın yarattığı sonsuz durgunluk

Mutlak huzursuzluğun devinimi

Bir gece sabaha karşı en kilitli kapılarımı açacak.


Zamanıdır,

geceyi defalarca çiğnenmiş düşüncelerden arındırmanın.

Zamanıdır,

Sessizliğin üzerine gerçekçi bir şeyler katmanın.


Ah, mutluluk nasıl dayanıksız!

Ölememekten korkuyorum!