Kalbime hakim oldum, aklımın savcısı beni vurdu.

Ölüm belki buydu,

Beklemediğim anda kırılmış hayal.

Yıkık dökük şehrin içinde bir şarkı söyleyip uyutamadıklarım.

Hırçınlığın içinde buldum onu,

Aşk.

O şehirde ölürken bir kahraman, unutamadım.

Aşk çok uzaklarda palazlanan bir kartaldaydı,

Onu yakalayıp da içime sokamadım.

Yurtsuzluğum belki buydu,

Bir kez olsun ait olduğun yerde uyanamadığın,

rüyada ölmek.

Bir kez değil, uykundan uyanırken ölmek.

Yarı ölüyken tam ölememek.

Ölümü özlemek, rüyamdı benim.

İlk sönen sokak lambasında yakasından tutup da hesap sorduğum.

Sokaklarda kayıp bir çocuk gibi evimi aradığım özlemim.

Annemi buldum sanıp uyuduğum ıslak kaldırımlarım.

Bu ölümde yalnızım,

Her ölüm gibi değil,

Kendim gibi.