Tüten mumu rüzgara terk edersen
Karanlık çökünce gölgenden yoksun kalırsın
Gözlerin gecede süzülürken
yıldızları ıskalayacak kadar sarhoşsa ruhun
Kanatlarını suçlama onlara siyahı sen sürdün
Yollar seni düne götürürse örtünü takın
Bugünün tozu geçmişini lekeler
Yıllar acımasızca kirpiklerine düşerse
Göğe bak zamanı yokla kalbinde birer birer
Hayatın denizden toplandığı bir gün daha kararıyor ufuktan
Aynı yerden farklı manzaralara dalıyorum
Hem acıyı tadıyorum hem umudu
Biri kırlar arasında soluyor
Bir diğeri uçurumu yuva bilirken
Hissettiklerim göz bebeklerimde büyüyor
Dalgalara karışıp gün ışığına susuyorum
Kalemin değmediği her cümleyi düşünür zihnim
Kim bilir neler anlatacak var olsa
Önce konuşmayı öğretirler sonra susmayı öğreniriz
Sustukça azalır zaman yarınlardan
Sonra elimizde kalan bir kaç hatırayla sonsuza kadar sevilmeyi dileriz
