Ben kızılın kol gezdiği ateşlerde yandım
Senin sevgiye aç olduğunu anlayana kadar.
Bilinci açık birkaç kişi olmadığında da yanar insan.
Anlatacak, dinleyecek kimse bulamadığında
Senin huzura erdiğini hayal ederken de yandım.
Kızıl kendini hastalıklı bir sarıya bırakır
Sen dinledin beni ama anlatmadın
Ben sana yoldan geçen biriydim diye yandım.
Ve şimdi aynaları parçalarsam
Kimseleri görmezsem en azından
Birinin yüzünü hayal bile edemeyecek kadar olursam seni de unuturum.
Seni bulmaya çalışmak ne kadar amansız bir hastalık oldu.
Seni bulamazsam diye düşündükçe yandım.
Tan ağardıkça göğsümü siper ettim kızıla
Milletleri öldüren kızıl beni deviremedi bile
Böyle bir kibre gebe kaldım,
Kibrim şeytanı aştı diye yandım.
