Bahçe koruyan
Çocuk taşlayan amcalar
Tek değil
Çok derdi var dalların
Bizi göğe taşıyan ağaçları kırdılar
Meyve değildi sakındığınız
Söyleyin
Yeşildi deyin
Söyleyin
Söyleyin ben de söyleyeyim
Yeşil için çok savaştım diyeyim
Canımı koydum ortaya
Canım pahasına
Sonra canımdan oldum
Ben ve ağaçlar
Canımızdan olduk
Orta bahçede bir yeşil ağaç
Nasıl uzun
Nasıl genç
“Dokunsan kızar ağacı”
Cahit dikmişti hatırlarsınız
Önünde güvercinler
Tavuklar
Yedi verenler
Gölgesinde
Saç kesilir
Top oynanır
Ekmek pişirilir
Et ne görülür ne duyulur bir şeydir
‘Kızar Ağacı’
Yüz otuz senedir izler bizi
Yaşlandıkça
Çeker durur yerde dallarını
Sizler,
Bahçe koruyan
Çocuk taşlayan
Hanımlar
Beyler
Söküğünü sırtında taşıyor bugün
Başka bir evde
Başka bir ağaç
Ölmek için dua ediyor
(Cahit Hoca’nın Kavak Ağacına)