Çok uzun zamandır kendime sordum durdum: Otantik aşk, insanın ihtiyaç duyduğu ilişki midir? Şimdi anlıyorum ki recin, değilmiş.
İhtiyaçtan çekildiğimiz ilişkinin mantığı olamazmış.
- Neden efendimiz?
Duygusal ihtiyaçlarımızın mantığı yoktur da ondan.
- Size iyi gelene sizi cezbetmek size fayda sağlamıyor mu?
Evet ama fizyolojik şeyler bunlar. Bir düşünsene aklınla karar vermediğin bir şey de fizyolojin senin yerine karar veriyorsa bu ne kadar sağlıklı olabilir?
- Ne gibi mesela?
Açsındır canın fast food çeker fakat sana zararlı olup olmadığını belirleyen akli iradendir. Ona bıraksan senin fizyolojik ihtiyacını görür işi de o dur fakat sen devreye girip terbiye etmezsen aslında sana zarar verebilir.
- Şimdiye kadar böyle düşünmemiştim efendimiz.
Ben artık anladım, ihtiyaç duyduğun her neyse onu kontrol etmezsen o seni eder. Sonra da sen buna kader dersin, aşk dersin artık her ne dersen.
- Bu bizi "aşkın mantığı olur"a mı götürür?
Hayır elbette, doğru olana çekilmek istiyorsan, sende boşluk yaratan her ne ise ona bırakma sen doldur diyorum.
Kim bilir belki o zaman aradığını bulursun arayan da seni bulur..
