On yıl boyunca birlikte müzik yaptıktan sonra Andre 3000 ve Big Boi yollarını ayıran müzik zevkleri nedeniyle kendilerine ayrı birer albüm yaptılar, ama her iki albüm de Outkast adıyla piyasaya sürüldü. (Yollarını tamamen ayırmaktan iyidir.)


Big Boi'nin Speakerboxxx'ı ilk dinleyişte kulağa hip-hop olarak gelebilir, fakat yine de eşsiz bir müziği vardır. Ghetto Musick albüme sert bir tempoyla başlangıç yapar, kendinden geçmiş elektronik müziği, şarkının içine akıcı biçimde yerleştirilmiş duraklar takip eder. Konkrete ve Big Gipp gibi konuk rapçiler şarkılara ayrı bir lezzet katar. Özellikle Ludacris, Tomb Of The Bomb'u iyice cilalar. Outkast'in bütün manevi özelliklerini taşıyan Big Boi, büyük bir gösteriye imza atmaktadır. 


Andre 3000 ise, The Love Below ile çıtayı daha da yükseltir. Rap yapmaktan çok, şarkı söyleyen Andre 3000, müzik türleri arasındaki sınırları gevşetir ve Prince vari bir tarzda hayal gücünün sınırlarını zorlar. Prototype'taki karşı konulamaz bas çizgisi ve bir süre sonra birbirine karışan vokaller nefis ve seksi bir şarkı yaratmaktadır. Bunların ardından gelen bir gitar solosu ise farklı diyarlara bir yolculuk düzenler. Yerinde duramayan Hey Ya ise, Outkast'in bir şeylerin peşinde olduğunu Dünya'ya gösterir.


Elektro-funk, pop ve Soul'u birleştiren grup, Dünya'da eşi benzeri görülmemiş bir iş ortaya koyar.


Speakerboxxx/The Love Below'un başarısı, her ikisinin de özgünlüğüne karşı bitmez tükenmez iştahlarından ileri geliyor.