Gecenin küflenmiş bulutlarına ve tavandaki oyuklara bakarak

bilincimi yer yataklarından doğrultarak karaladığım bu şiirde

demirden bir beli anlatacağım.

demirden bir bel, yani

yazın sıcağı, yokluğun soğuğu ve adaletsiz yörelerin rüzgarından geçmiştir

bükülmez.

çoktan toz tutmuş kelamların

uzak zamanların

ve yakın yanılgıların eseridir.

hak getire kavga, pranga ve fikir

ya da adına zor, adına anlaşılmaz denen ne varsa

demirden bir bel

yalnız boynu bükük bir sevdanın karşısında eğilir

bir suya eğilir gibi.

o zaman kasıklardan bir gül doğar

gül ki gövdesinden demire bağlı

gövdesinden vurgun demire.

onca yükü taşır da bel

bir goncada erir gider.

baştan aşağı direnç her demirden bel

sonunda bir tomurcuğun yükünde yiter.